Vandaag gezellig naar de tandarts geweest. De vorige afspraak ging niet door omdat ik toen een sollicitatie gesprek had. Dit is netjes afgezegd. Nieuwe afspraak gemaakt voor vandaag.Â
Meneer Marc Evers zit op de Velperweg (Arnhem-Noord). Wij wonen in de Laar (Zuid). Ik zou om 8 uur daar zijn, maar het was heel erg druk (zoals Arnhemmers weten moet je dan een brug over) en daardoor kwam ik 8 minuten later.Â
Omdat ik te laat komen ‘not done’ vind, heb ik Pauline onderweg gevraagd of ze dit even wilde doorgeven. Dit heeft ze gedaan en ze werd bedankt voor het bellen.
Mijn eerste woorden toen ik binnen kwam, Â waren: ‘Goedemorgen, mijn excuus dat ik iets later ben, maar …..’, voordat ik uitgesproken was kreeg ik een preek die normaal een klein kind krijgt.Â
Marc: ‘En de vorige keer zeg je af en nu ben je te laat. Jij dit , jij dat’.Â
Ik heb die beste man één keer eerder gezien.  Mensen die mij kennen weten dat ik altijd op tijd ben, of ik laat weten dat het later wordt. Dus wtf doet hij nou alsof hij mij kent.
Inmiddels had ik al twee keer mijn excuus aangeboden, maar hij bleef maar door gaan. Dit is overigens weer een teken dat ik eindelijk volwassen begin te worden, want een paar jaar geleden was dit gesprek hééeél anders verlopen.
Dus ik zeg, kunnen we niet beter beginnen, want we zijn al later. Maar toen wilde meneer mijn toezegging dat ik de volgende keer op tijd ben. Â Dus ik zeg: Meneer, ik vind het oprecht vervelend, maar ik heb twee keer mijn excuus aangeboden. Garantie kun je toch nooit geven. Misschien krijg ik de volgende keer wel een hartaanval onderweg.Â
Dat ik een afspraak afzeg omdat ik een belangrijk gesprek heb voor een mogelijke job en dat ik nu iets te laat komt, lijkt mij geen reden om iemand af te branden met een bepaalde attitude waar ik he-le-maal niet tegen kan. En bovendien, hoe vaak moeten patiënten wel niet wachten?! Soms langer dan een uur heb ik meegemaakt. Dat kan allemaal gewoon, want daar is een reden voor. Ja, een te drukke kut planning om zoveel mogelijk mensen te behandelen die allemaal de hele dag vrij hebben genomen om in een praktijk de Story van 4 maanden oud te lezen. Alsof het mij wat interesseert dat de Koningin van een trapje is gevallen.Â
Ik ben een klant en ook ik maak fouten. Hoewel fout, noem het overmacht als de hele brug vast staat. Als ik fout zit, dan bied ik mijn excuus aan, maar ga nou niet zo bijdehand staan doen. Want ik kan tegenwoordig wel rustig blijven, maar er zit nog wel een limiet aan.
Dus ik heb mijn jas weer aangedaan en ben lekker naar huis gegaan. Voor meneer Evers, nog 85 andere.
O ja, Marc… het is niet zo netjes om collega tandartsen af te branden tegenover klanten. Zal verder niets zeggen over de inhoud, maar ik had toen al mijn twijfels wat dat betreft. Ik vind het een heel nare karaktereigenschap.
Â
Â
Geef een reactie